แม่ กับเด็กขายพวงมาลัย เป็นเรื่องของแม่ (ผม) ในมุมน่ารักๆ ที่อยากเอามาเล่าให้ฟัง ถือเป็นการบอกรักแม่ในแบบของผมเนื่องในโอกาส “วันแม่แห่งชาติ” ละกัน

สมัยผมยังเป็นเด็ก เวลาปิดเทอมหรือมีวันหยุดยาว พ่อกับแม่ผมก็จะมารับผมกับพี่ๆ กลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด พอโรงเรียนเปิดก็จะมาส่ง  โดยปกติพ่อผมจะเป็นคนขับรถ ส่วนแม่ก็จะนั่งข้างหน้า

วันหนึ่ง ณ สี่แยกไฟแดงกลางกรุงเทพ…

ขณะที่รถติดไฟแดงอยู่ ก็มีเด็กเดินขายพวงมาลัยผ่านมา

แม่ผมชอบซื้อพวงมาลัยไปไหว้พระ ก็เลยเรียกน้องคนนั้นมา

แล้วก็พยายามจะเลือกเอาพวงที่สวยๆ ที่ดอกไม้ดูสดกำลังดี

ไม่รู้ว่าดอกไม้มันไม่สวยหรือแม่จะเลือกนานเกินไป

ระหว่างที่กำลังเลือกๆ อยู่…ไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว

พ่อผมชอบแกล้งแม่อยู่แล้ว ก็ออกรถมาเลย

พวงมาลัย 2-3 พวงที่แม่ผมกำลังเลือกอยู่ก็ติดมือมาด้วย

พ่อผม…ไม่มีเก็บอาการเลยครับ ผิวปากเป็นเพลงอย่างความสุข

แม่ก็เริ่มบ่นพ่อว่าแกล้งอย่างนู้น อย่างนี้..

สักพักเปลี่ยนเป็นการบ่นด้วยความไม่สบายใจที่ไม่ได้จ่ายเงินค่าพวงมาลัย..

เริ่มสงสารเด็ก…เอ๊ะ…เด็กคนนั้นต้องร้องไห้หนักมากแน่ๆ

เริ่มกลัวบาป…อ้าว..นี่ก็เท่ากับเราเป็นขโมยดิ

เริ่มกลัวกรรม..แล้วชาติหน้าต้องตามไปชดใช้สิเนี่ย

ปิดเทอมนั้นจะได้ยินแม่บ่นเรื่องนี้บ่อยมาก

…

ถึงเวลาโรงเรียนเปิดแล้ว พ่อกับแม่ก็ขับรถมาส่งเช่นเคย

รถไปติดที่สี่แยกไปแดงเดิม..

มีเด็กมาเดินขายพวงมาลัยเช่นเดิม..

แม่ลดกระจกลงพร้อมโบกมือเรียก

พอเด็กเดินมาถึง แม่ควักแบงค์ร้อยยื่นให้พร้อมบอกว่า

“คราวที่แล้วเอาพวงมาลัยไป ยังไม่ได้จ่ายเงิน.. เอาไปเลยนะไม่ต้องทอน”

แล้วแม่ก็ปิดกระจกด้วยความดีใจแบบออกนอกหน้า

พวกเราก็บอกแม่ว่า “แม่..นั่นไม่ใช่เด็กคนเดิมนี่”

แม่ตอบว่า..

“ไม่เป็นไร เป็นอันว่าแม่จ่ายเงินค่าพวงมาลัยแล้ว..

ที่เหลือเป็นเรื่องของเด็กพวกนั้นต้องไปจัดการกันเองแล้ว”

รักแม่ที่ซู๊ดดดดดเลยครับ!!